Aanmeekam...

arasi · Post by **arasi** » 01 Apr 2014, 07:34

We dare not say anything now...
Please continue...

We are all :-!

vgovindan · Post by **vgovindan** » 01 Apr 2014, 19:17

cml,
Surely it is not end, otherwise, your post would not be there.
Some 'miracle' must have happened.
Waiting to hear.

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 02 Apr 2014, 06:26

Shall I continue the story as you would have done it!

At that time of intense agitation and panicky situation, I saw a light coming towards me..

I could not make out who it was….man or a female….and did not talk a single word..
But there was a sudden warmth all round..
And on seeing the situation the figure realized my predicament and silently blew in to the petrol tank..
O! what a wonder! The tank was full..and the figure signaled me to sit in the rear seat and occupying the driver’s seat reversed the cab and driven me home..

While I was still in a state of astonishment ..

before I could realize what is happening..It has melted in to thin air..

I was wondering whether we are in 21 century ..

This is how people build up stories!!

cmlover · Post by **cmlover** » 02 Apr 2014, 07:22

Vkailasam
Now it is clear that you do not believe in whatever you are posting

That is fine!
But I stated I am sharing my personal experience, not building a story.
I purposely did not continue the experience today since it may appear that I was creating a April first hoax!
I will continue tomorrow. Then you can add your own explanations.
But do not question my Honesty....

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 02 Apr 2014, 07:47

Cml..

I have taken the cue from some of the postings made here earlier..including your self...
If you go through the earlier postings, you can find them..
This is the way how some of my postings were mocked at...
I for one feel that every one have their own views...

As I told earlier, they are not miracles....they are what some people experience at some time or other...

Here it is now 2nd April..

arasi · Post by **arasi** » 02 Apr 2014, 08:04

Ah, if you asked any AnmIka guru, the answer will be that we celebrate All Fools Day all through the year, every single day. Only, being mere humans, we earmark one day for fooling others (forgetting how we ourselves are being fooled all the time by our worldly existence).

Just for the sake of it, let's wait out a few hours to get the rest of the wise tale...

arasi · Post by **arasi** » 02 Apr 2014, 08:05

~o) Breakfast time installment?

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 02 Apr 2014, 09:23

Some of your postings....
அந்த வெள்ளையர் அவரை தாக்கத் தொடங்கினர்.
விவேகானந்தர் அமைதியாக தேவியை உபாசித்து தம் சிண்டு விரலை அசைத்தார்.
அதிலிருந்து இரண்டு நெருப்புப் பொறிகள் கிளம்பி அவ்விருவரையும்
குருடர்களாக்கியது. அவர் மகிமையை உணர்ந்த அவர்கள் அவர்
காலில் விழுந்து மன்னிக்க மன்றாடினர். கருணையுடன் அவர்
மறுபடியும் விரலை அசைத்தார். அவர்களுக்கு பார்வை திரும்பியது.

துறவிகளிடம் அமைதி, எளிமை, அன்பு மட்டுமின்றி, அருளும் இருக்கும் என்பதற்கு சுவாமி விவேகானந்தரே சிறந்த உதாரணம்!!

இப்படித்தான் (உண்மை கலந்த) கட்டுக் கதைகள் உருவாகுகின்றன.
#136...
#133-ன் தொடர்ச்சி:-

அவ்விரு வெள்ளையரும் விவேகானந்தரின் சீடராக மாறினர்! ஞானானந்தா, கீதானந்தா என்ற பெயருடன் கடைசிவரை விவேகானந்தரின் பெருமைகளைப் பரப்பி வந்தனர்! இருவரது அதிஷ்டானங்களையும் கல்கத்தாவில் காணலாம். அங்கே தினசரி பூஜைகள் இன்னமும் நடந்து வருகின்றன.

#

cmlover · Post by **cmlover** » 02 Apr 2014, 09:46

Vkailasam
Of course I wrote that..
but not to mock you but to explain how 'miracles' are created by observers which get incorporated into a mythology.
These are not personal narrrations of experience but of those who want to create an aura around their favourite icon!
As we read, our rational brain understands but refuses to believe it rejecting them as unscientific..
Though this is 21st century science has not bridged the gap between itself and Aanmeekam.
Each one of us have to struggle in our own way unravel the connections. One route is Bhakthi (blind faith).
The other is deep self analysis! I have chosen the later route which I will be recounting here honestly.
Yes it is April 2nd just now. My body is craving for rest and I must oblige. Will be back soon...

Ponbhairavi · Post by **Ponbhairavi** » 02 Apr 2014, 19:32

I may be excused for intruding and venturing a guess.

"" In my confusion i may have put out all indicators each contradicting the other and in my numbness my hands were not holding the stearing wheel steadily and perhaps my trajectory has been sepenting.
suddenly, i found a police patrol car acccosting my car and tappin g on the window asking me to stop and raise my hands which i should have done subconsciously. then the policeman..........took charge...."

God in Police uniform.

cmlover · Post by **cmlover** » 02 Apr 2014, 20:46

Continued (not keeping you any more waiting!)

The cold deepended and the pain was intensifying starting to go numb...
The dissolving consciousness suddenly returned. There was a new vigour in the body.
I realized that I was lying in my lounge chair and had dozed off. Suddenly the panic vanished
and I knew that I can be free when I choose. I was only a 'sAkShi' of whatever was happening to my sukShma sharIram (astral body). I wanted to continue the game and observe the consequences.
But then full consciousnes was overtaking me and the scene which was so real started melting away...
When I opened my eyes and looked around, it was dark but the heaped snow ouside the house was glaring at me through the Window. The limbs were still aching probably from the residual cold from the experience.

I started my self analysis. Yes, it was a dream, but a vivid dream with each scene etched into my memory. I had not forgotten the slightest detail which usually happens with other dreams!
Is this an out-of-body experience through my 'astral body'? I was quite familiar with the vedantic literature of the three bodies (stUla, sUkShma, kAraNa), the idea which was not accepted by modern scientists. If any the astral body is not part of modern physics/physiology/psychology but belongs to a different plane of existence. There are no known techniques of accessing it though adepts could manipulate them at their will! I certainly was not aware of any such though I wanted to experiment. (If I succeed I will definitely share my methods with you all !)

If I wore my Shrink's Hat I could rule out the whole experience as a Delusion. But then it did not fit that model. The other scientific term is 'Lucid Dream' an area on which work has been done at Stanford University which were not accepted by the scientific peers. (I myself was part of a team at UCLA exploring Kirilian Effect decades ago which fell into disrepute folowing the fall of the Soviet Union) But it all fits in with the belief system in Hinduism. The literature however is confusing full of guesses and contradictions (too much based on Faith..).
The closest I came was from Gita (2.22)
"vasamsi jirnani yatha vihaya navani grhnati naro 'aparani
tatha sarirani vihaya jirnany anyani samyati navani dehi"
Even Acharya (or Ramanuja) have not discussed in detail the inner meaning of this verse explicitly.
Madhusudana Saraswati provides a very mundane explanation minimizing the philosophical implications. In case if any of you know better I will be much obliged.
My experience continued the following week which is more realistic that I will share later. Now I will pause for your comments, questions and discussions.

arasi · Post by **arasi** » 03 Apr 2014, 06:52

Govindan,
You are the one who can help us with the interpretations or ambiguities of the gItA quote.

CML,
Idu enna?
Something similar to what people say they experience during/after a surgery where they believe they had died and were in a different place but for some reason came back to life on earth. They speak of such tranquility of the place they briefly visited.

Am I making any sense in my wondering about what happened to you or am I way away from what you are trying to say?

cmlover · Post by **cmlover** » 03 Apr 2014, 09:20

Arasi
Nothing special about my experience. It happens in the life of everybody several times . Either we pay no attention or ignore it due to rationalization. There is no explanation in Western Science, nor do they (or those brainwashed) in their Semitic philosophy accept them. Our ancients understood the phenomena but kept the knowledge very private. There is no need to give it a religious varnish! For that matter I am not a religious person either. I believe we have not fully explored our human potential which billions of years of evolution has bestowed on us! I believe it is a mystery like Dark Energy. I too am groping in the dark like a few who are equally puzzled. I thought I would share my experience and ideas with a few kindred souls who may steer me in the right direction!

vgovindan · Post by **vgovindan** » 03 Apr 2014, 09:47

Please refer to a brief explanation of the three SarIras - sthUla - sUkshma - kAraNa referred to by cml -
http://svbf.org/newsletters/wp-content/ ... Trayam.pdf
More later.

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 03 Apr 2014, 17:56

சட்டம்பி சுவாமிகள்

கேரளத்தில் வாழ்ந்த சட்டம்பி சுவாமிகள் பெரும் மகான். இவரது மேன்மைகளைப்பற்றி அறிந்த ஓர் அரசு அதிகாரி அவரைத் தனது இல்லத்திற்கு விருந்துண்ண அழைத்தார். அந்த அதிகாரி லஞ்ச லாவண்யத்துக்குப் பெயர் போனவர். அவரைப் பற்றி சட்டம்பி சுவாமிகள் நன்கு அறிந்திருந்தார். இருந்தாலும் அவரது அழைப்பை ஏற்றுக் கொண்டார். விருந்துக்கு அவரது சீடர்களும் வருவார்கள் என்ற ஒரு நிபந்தனையுடன். அதிகாரி சம்மதித்தார். குறிப்பிட்ட நாளன்று சட்டம்பி சுவாமிகள் தனியாக அந்த அதிகாரியின் வீட்டிற்குச் சென்றார்.

அதிகாரி சுவாமிஜி, சீடர்கள் எங்கே? என விசாரித்தார். அவர்கள் வெளியே உள்ளார்கள், உணவு பரிமாறியதும் வருவார்கள். உணவு பரிமாறப்பட்டதும் சுவாமிகள், அருமைச் சீடர்களே உள்ளே வாருங்கள் என்று உரக்க அழைத்தார். உடனே அந்த அதிகாரிக்கு அதிர்ச்சியளிக்கும் வகையில், பல தெருநாய்கள் வரிசையாக வந்து ஒவ்வோர் இலையிலும் அமர்ந்து பரிமாறப்பட்டிருந்த உணவுகளை உண்டன. அந்த நாய்கள் சத்தம் ஒன்றும் செய்யாமல், உண்டுவிட்டு வந்தது போலவே வரிசையாகத் திரும்பிச் சென்றன. வீட்டிலிருந்த யாவரும் ஆச்சரியப்பட்டுப் போயினர்.

அட, நாய்களுக்கு இவ்வளவு அடக்கமும், அமைதியுமா!

சிரித்தவாறே சுவாமிகள் அவர்களிடம், இவை இப்போது சாதாரண நாய்களாக இருக்கலாம்; ஆனால் போன ஜன்மாவில் ஊழல் பேர்வழிகளாக இருந்தவர்கள். செய்த ஊழல்களின் பயனாக இந்த நாய்ப் பிறவியைப் பெற்று அவை செய்த தீயவினைகளை அனுபவிக்கின்றனர். என்றார்.

இதைக் கேட்டதும் அந்த அதிகாரி கலங்கினார். அவரது அகக்கண் திறந்தது. அன்று முதல் தனது ஊழல் செயல்களை விட்டு நல்ல வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். ஸ்ரீநாராயணகுருவின் குருவான சட்டம்பி சுவாமிகள் சுவாமி விவேகானந்தரின் பாரத யாத்திரையின் கேரள பகுதி பயணத்தில் சுவாமிஜியைச் சந்தித்து உரையாடி உள்ளார்.

தொகுப்பு : மக்கள் சேவையே மகேசன் சேவை
— with Dhavakumar Kumar.

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 03 Apr 2014, 18:07

TO BE OR NOT TO BE...

Forgetfulness of the Self happens because of non-enquiry. So I say, ‘Remove the forgetfulness through enquiry’. Forgetfulness or non-forgetfulness is not a part of your destiny. It is something you can choose from moment to moment. That is what Bhagavan said. He said that you have the freedom either to identify with the body and its activities, and in doing so forget the Self, or you can identify with the Self and have the understanding that the body is performing its predestined activities, animated and sustained by the power of the Self.

If you have an oil lamp and you forget to put oil in it, the light goes out. It was your forgetfulness and your lack of vigilance that caused the light to go out. Your thoughts were elsewhere. They were not on tending the lamp.

In every moment you only have one real choice: to be aware of the Self or to identify with the body and the mind. If you choose the latter course, don’t blame God or God’s will, or predestination. God did not make you forget the Self. You yourself are making that choice every second of your life.

-Annamalai Swami

From Final Talk

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 03 Apr 2014, 19:26

This may be helpful..

http://bhagavadgitaclass.com/latest-lectures/page/7/

arasi · Post by **arasi** » 03 Apr 2014, 21:08

Govindan and Venkatkailasam,

Thank you for your posts! Much obliged...

vgovindan · Post by **vgovindan** » 03 Apr 2014, 23:50

vAsAMsi jIrNAni yathA vihAya navAni gRhNanti narOparANi
tathA SarIrANi vihAya jIrNAnyanyAni saMyAti navAni dEhi

Arasi,
With great reluctance, I am trying to respond to your exhortation. If there are any factual errors, kindly pardon me.

IMHO, the operative word is 'dEhi' - generally translated as 'embodied'. This 'dEhi' is the one who keeps on donning and discarding bodies till he gets rid of 'ignorance' which causes this donning and discarding. This 'dEhi' is the one referred in mahAvAkyas as 'tvam' in 'tattvamasi', as 'ahaM' in 'brahmaivAhaM' and 'sOhaM'. Pinning down this 'dEhi' is considered the ultimate goal of all upanishadic teachings - well one cannot actually 'pin' him down as a perceivable object - He being the perceiver. At least that is what the treatises inform us. But, what is essential is 'aparOkshAnubhUti' - direct experience or actualisation. It is not an intellectual comprehension that matters. Therefore, unless one can 'be' and not simply 'know', there is no meaning in uttering words of wisdom - which are not indeed wisdom. Therefore from that perspective I would rather not be impudent. (My 'know'ledge is intellectual.)

Regarding the 'dream' sequence of cml, I was going through Sundara Kanda of Valmiki Ramayana. In Chapter 32, wherein Sita sees Hanuman for the first time, there are descriptions about Sita's state of mind. This may to some extent answer the poser. Please refer to verse 9 onwards -
http://www.valmikiramayan.net/utf8/sund ... _frame.htm

arasi · Post by **arasi** » 04 Apr 2014, 00:46

Thanks again, Govindan!

I am so happy to go through these verses after a long time when a good friend (she knows her sanskrit!) led me along.

How fitting these lines are!
Unless CML will lead us towards something else, of course.

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 00:58

Thanks VGV/arasi/Vkailasam for your sympathetic participation.
Actually the reference to Bhagavan Ramana is quite appropriate since he is my inspiration.
His interpretation of the Ribhu Gita (Siva Rahasya) is the gateway to these exercises.
Paul Brunton has commented extensively on it.

Actually I am not interested in the word meanng of the Gita shloka which is quite clear. None of the commentators have captured the spirit. VGV is quite right that it is experiential and not intellectual. Hence words are futile.

I discovered that my experience is indeed part of 'sampraghyata samaadhi'.
vitarkavicharanandasmitaroopanugamat sanprajnatah (Patanjali YogaSutra 1.17)
(Cognitive meditation is accompanied by reasoning, discrimination, bliss and the sense of 'I am.' )
It was a samadhi where I was conscious of my self (asmita).
I did not know how I entered that 'region' since I was not meditating! Ever since I am trying to recapture that state, so far unsuccessfully.

The question is not Why but How!

arasi · Post by **arasi** » 04 Apr 2014, 01:26

The 'why' and 'how' questions are in the way for the realization of that state?

You know I'm not fully serious here

Or, may be I am ??

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 01:51

At your age and stage in your life you should be serious about these issues

(especially as the niece of VVS who is a realized soul !)

arasi · Post by **arasi** » 04 Apr 2014, 03:51

I didn't realize you were going to be so earnest about it!

My silly self is a boon at this stage of my life--
My playing with children like a child grounds me
In that I soar in the sky without a care--
Music aids, widens my vista for me to take in
Minute, but mighty glimpses of all God's creation...

Nature, music, children, the goodness in humans--
For me, for my miniscule life, that is boon enough

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 05:17

But you are no longer the girl in pigtails without a care in life that
flitted around like a butterfly. But you are a mother, a grand mother
worn down by the weight of age. The past is past, it is memory, a golden dream.
You can always visit them in the astral plane, but you have to live for the rest of life
in that aging disintegrating body till you dissolve into emptiness. Be there a Heaven or Hell
beyond.. who knows .. But the Self will accompany you always .. And should you not get
acquainted with That yet! It is Time..

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 04 Apr 2014, 06:16

It was around 17 years back..I was in a financial crunch after I married two of my daughters with in a gap three months..Absolutely, there was no income..
My last daughter aged 18 years has to seek a job for a meager salary, I have to maintain…self,my wife and the daughter..I do not want to recall the days..But I was a faithful devotee…not visiting temples …but prayers within myself…always uttering the HIS nama….

One day, It was an early morning..I was in my sleep still..Perhaps half wake and half sleep..
Suddenly, I shouted ..Look..look..He has come…There was a vivid figure Puruthi Sai..

Same time….you may not believe..there was a loud tap on the door which disturbed me from the sleep and getting out of bed opened the door to find a friend of mine standing with a pocket Of Milk and a
Full sized bread pocket

….Just imagine my feeling..It was around 5oclock …

After that my situation improved slowly..
With my daughter getting a better job by His grace..

With difficulty, my last daughter completed her MCA and is married to a Christian of her choice
And well settled in life with two lovely kids..a boy and a girl…
At every step, I could smell his Grace..
Such Incidents are Many in my life……inexplicable...

arasi · Post by **arasi** » 04 Apr 2014, 06:27

CML,
You are measuring it all by the pathetic number of human span of years, mon ami?
In that case, I'm afraid I will not know the way to the bOdhi tree, let alone have a glimpse of it, sit under it and start my search for attaining nirvANA.

naDaiyum thaLara, DEham oDunga, nAvadum kuzhaRum nALum varum--these things are happening and will speed up as I slow down, but to feel one with Nature, to see joy wherever I can isn't a bad thing.

Even sages who gave up all worldly things loved to listen to music, just as they loved the sweet sounds of a bird.

Here at Rasikas.org, we have enough accounts of the Periavar (PeriavA, PeriyavAL, no matter)--thanks to VKailasam and others--they all point to how connected the mahAn was with humanity.

Not all of us are capable of retreating to the woods to seek the Self. Above all, such beings on earth are far and few

I am not one of them, as you very well know

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 07:14

So what you seek is "pure" entertainment !
Time will come when you get tired of that!
For an experiment listen to the best Sanjay's concert repeatedly.
How many times can you listen to it. 100 times?
When you get tired you may even start to hate that!
But then there are other concerts...

One of my close friend a couple of years ago was an inveterate CM adddict.
All the time he would think of only CM and will not miss any concerts. Very often he would visit Chennai during the Season and immerse himself
there. I foud him too tiring during talks since he will not talk or listen to any thing other than CM!
Unfortunately he developed Cancer which was advancing fast. I did not meet himfora while while he was undergoing Chemo.

But when I saw him he was just a skeleton looking pathetic..
He was not interested in talking to me. But he mentioned that he was in total discomfort.
I told him to listen to his favourite CM to take his mind off the pain.
He started laughing and said that he no longer liked CM. In fact he hated it totally. Nor even prayers help him.
All that he needed were the pain-killers. He offered me to take all his mammoth CM collection
if I liked. I felt sorry for him but did not know how I could help him. He died a couple of weeks later.
I was thinking what I would do if I were in his shoes. I too, certainly will not be listening to CM.
Nor will I be praying to God doing a nama-japa. I will be spending the time contemplating the Self
who I never understood! I will not be praying for a miracle but praying for a speedy liberation!
I have no illusions that if I become a spirit I will be concert-hopping globally

I will be seeking that inner peace that is indescribable!

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 07:25

Vkailasam:

I can understand your experience. You have a fall-back Faith which comforts you.
You will now look back at those days gratefully. The support we all seek may be internal or external.
It does not matter. I may be seeking internally!
It is all the same..

arasi · Post by **arasi** » 04 Apr 2014, 07:48

CML,
Now that you mention your friend, I realize that I got carried away with the flow of things--even forgetting that it all started with a 'unique state of being' that you were trying to share with us! Another important reason for me to have kept quiet.

Seriously, my apologies for being insensitive without knowing it

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 09:12

Oh yes arasi
No need to apologize. I was writing seriously. It certainly was not April Foolery.
If this is depressing or too personal I will not continue...My apologies to all of you...
Perhaps I am wrong to find answers to my problem outside than inside me..

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 04 Apr 2014, 16:40

What I liked from what I read.....

பிறவி என்பதே துன்ப மயமானது என்பதை யாவரும் ஏதாவது ஒரு கட்டத்தில் உணரத் தொடங்குகிறோம்.

தாயுமானவர் கூற்றின்படி சொல்ல வேண்டுமானால்

....மெய்ஞான சுகநிட்டை சேராமலே
சோற்றுத் துருத்தியை சதமெனவும் உண்டுண்டு
தூங்க வைத்தவர் ஆர்கொலோ
தந்தைதாய் முதலான அகிலப் பிரபஞ்சம்
தனைத் தந்தது எனது ஆசையோ
தன்னையே நோவனோ பிறரையே நோவனோ
தற்காலமதை நோவனோ
பந்தமானது தந்த வினையையே நோவனோ
பரமார்த்தம் ஏதுமறியேன்
...... (பரிபூர்ணானந்தம் -7)

(பரமார்த்தம் =பரம அர்த்தம், உட்பொருள்)

சோற்றுத் துருத்தி என்று இந்த உடலை வருணிக்கிறார் தாயுமான சுவாமிகள். இதை நிலையானதாகக் கருதி உண்பதும் தூங்குவதுமாக மெய்ஞானத்தைப் பற்றிய சிந்தையின்றி பொழுதை கழிக்கிறேனே; இந்த உடலை எடுப்பதற்கு காரணம் என்று நான் எதையெதையெல்லாம் நொந்து கொள்வது என்று பரிதவிக்கிறார்.

இதே பரிதவிப்பை கபீரின் வரிகளிலும் காணலாம்.

मैं अपराधी जन्म का, नख-सिख भरा विकार ।
तुम धाता दुःख भंजना,मेरी करो सम्हार ॥

மேன் அபராதி ஜன்ம் கா, நக்-ஸிக் பரா விகார் |
தும் தாதா து:க் பஞ்சனா, மேரீ கரோ ஸம்ஹார் ||

பாதாதி கேசம் என்னுள் பேதமை,தந்ததே பிறவி என்னும் மாமை
தாதா! நீயும் தீ்ர் என் துன்பம்,தொலைத்திடு இத்துயர் தரும் சென்மம்

(மாமை =துன்பம் ; தாதா= பெருங்கொடையாளன்,அளவின்றி தருபவன்)

'காலிலுள்ள நகக்கண் முதல் சிரம் வரையிலும் ஒவ்வொருவரு திசுவிலும் என்னுள் அறியாமை பொங்கி வழிகிறது. அப்படி இருக்கும் பொழுது பிறவியை ஒழிக்கின்ற ஞான்ம் எங்கிருந்து வர சாத்தியம்' என்ற தன் இயலாமையை குறிப்பால் உணர்த்தி அதற்கானத் தீர்வையும் இறைவனிடமே விட்டு விடுகிறார் கபீர்.'எல்லாவற்றையும் அருளக்கூடிய அருளாளா ! இந்தப் பிறவித்துன்பத்தையும் போக்கிடுவாய்' என்று சரணடைகிறார்.

அருணகிரிநாதரும் கந்தரனுபூதியில் இதைப் போன்றே

மெய்யே என வெவ்வினை வாழ்வை உகந்து
ஐயோ அடியேன் அலையத் தகுமோ ...25

('மெய்யே என'= உண்மையானது என்று; உகந்து =மிக்க விருப்புடன்)

மின்னே நிகர் வாழ்வை விரும்பிய யான்
என்னே விதியின் பயன் இங்கு இதுவோ?.....27

(மின்னே நிகர் = மின்னலைப் போன்று தோன்றி மறைவது)

பாழ்வாழ்வெனும் இப்படுமாயையிலே
வீழ்வாயென என்னை விதித்தனையே
தாழ்வானவை செய்தன தாம் உளவோ .... 31

விதிகாணும் உடம்பை விடா வினையேன்
கதிகாண மலர்க் கழல் என்றருள்வாய் .....35

என்று பலவாறாக பிறவியெனும் பிணிக்கானக் காரணத்தை எண்ணியெண்ணி கந்தனிடம் முறையிடுகிறார்.

'விதி காணும் உடம்பை விடா வினையேன்' என்பதில் “மே அபராதி ஜன்ம் கா” என்று சொல்லும் கபீரின் கருத்தொற்றுமை நன்கு விளங்குகிறது.

வித்திலிருந்து மரமும் பின்னர் அதிலிருந்து பலநூறு வித்துகளும் மீண்டும் அவற்றிலிருந்து மரங்கள் உற்பத்தியாவதும் தொடர் நிகழ்ச்சி போல உடல் எடுத்ததன் காரணமாய் வினைபுரிதலும் பின்னர் அவ்வினைகளே அடுத்தடுத்து பிறவிகளுக்கு காரணமாய் அமைவதையும் 'வெவ்வினை' என்று உரைக்கிறார் அருணகிரியார்.

தலைப்பட்டார் தீரத்துறந்தார் ;மயங்கி
வலைப்பட்டார் மற்றையவர் .....348

பிறப்பென்னும் பேதமை நீங்கச் சிறப்பென்னும்
செம்பொருள் காண்பதறிவு ..........358

'மயங்கி வலைப்பட்டார்' என்பதிலும் 'பிறப்பென்னும் பேதமை'என்பதிலும் வள்ளுவர் அறியாமையில் சிக்கித்தவிப்பவர்கள் நிலையை சொல்வது போலவே கபீரும் 'நக்-ஸிக் பரா விகார்' என்று உணர்த்துகிறார். பரா விகார் என்பது 'மன விகாரங்கள் நிறைந்த' என்று பொருள்படும்.

'கதி காண மலர்கழல் என்று அருள்வாய்'என வேண்டும் அருணகிரி போல் 'மேரீ கரோ ஸம்ஹார்' என்று விடுதலைக்காக இறைஞ்சுவதிலும் கபீர், ஞானிகளின் கருத்து ஒருமைப்பாட்டை புலப்படுத்துகிறார்.

http://kabeeran.blogspot.in/2008/03/blog-post.html

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 04 Apr 2014, 16:48

CML...For all your endeavours, perhaps a Guru is necessary..

There is nothing in all the three worlds that can be considered as comparable to the Sadguru who imparts Self-knowledge (Atmajnaana). It may perhaps be thought that the legendary philosopher’s stone would be a fit comparison, because it turns base metal into gold, just as the Guru turns an ordinary disciple into a realised soul. But even this comparison is not apt because, the philosopher’s stone does not convert the base metal into another philosopher’s stone like itself, whereas the Guru makes the disciple another Guru like himself.

The Guru is therefore incomparable in all the three worlds. [Sloka-1, Satasloki of Sri Adi Sankara]

Shri Guru Gita
Guru Brahma Guru Vishnu
Guru Devo Maheshwara
Guru Sakshat Param Brahma
Tasmai Shri Gurave Namah
Dhyanamoolam Guru Murti
Pujamoolam Guru Padam
Mantra Moolam Guru Vakyam
Moksha Moolam Guru Kripa
Akhanda Mandalakaram
Vyaptam Yena Characharam
Tat Padam Darshitam Yena
Tasmai Shri Gurave Namaha

vishwam sphurati yatredam taranga eva sagare
Tattvameva na sandeh schinmoortre vijvaro bhava
Sraddhatsva tat Sraddhatsva na atra moham kurushva bhoh
Jnanasvarupo bhagavanatma tvam prakriteh

Thou art verily That, whither this world rises like the waves in an ocean. There is no doubt about it.

O consciousness personified! Do not be tormented. My beloved, O Handsome! Have faith, have faith. Do not be bewildered in it. Thou art Knowledgepersonified, Supreme Lord beyond the Nature (Prakriti)..If you identify yourself with the body thinking, “I am this body”, then you will
certainly not overcome by fear, because the body is subject to death. The body’s nature is o decay and die. Even the God of creation Brahma cannot stop inevitable death. But if you are able to realize the true nature of Atman and be able to abide in the Atman, you will become immortal and fearless, as there is no death for the real (self) Atman. Even death cannot approach Atman, as it is afraid of the Atman (self).

Many scenes of joy and sorrow will come and go on movie screens in the theatres.The screen has nothing to do with these happenings. Many films and scenes will come and go but the screen will remain unaffected. Just like that, declare with boldness, “whether it is favourable or unfavourable, whether it is pain or pleasure, what is it to Me?I am eternal Atman, I am Immortal. I am not this body, nor am I the mind of the senses.

Shudoham ….Buddoham….Nirangjanoham
pure…………, blissful………….., unblemished………………. Atman”.
” Do not be attached with the objects which you are seeing.

Be a witness to all the happenings around you and always abide in the blissful Atman and be happy.

There is no necessity to be depressed or dejected if some outward happenings are unfavourable. They may be for your own good in the end. If you remain established in your real nature: Atman, even curses will turn into boons. For example, in the case of Arjuna, the curse of Urvashi had turned into a boon for him when he had to remain incognito during the period of Ajnathavasa. Do not be afraid of any unfavourable circumstances. Always be peaceful and fearless. This ugly dangerous state of duality is merely a dream and it is temporary. Do not be afraid of it. Detach yourself from senses, beyond its vanities, it.s joys, it.s sorrows. Throw away all these hallucinations. Do not be influenced by them.
All power and glory springs from this fearlessness, so have tremendous faith in your Self. Then everything that is positive and true will come to you. Then nobody can daunt you from your journey.This highest peak of spiritual practice is to transcend the thought .I am the body................

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 04 Apr 2014, 16:57

I laugh at myself
How I've wandered down the years till now…
In lonely bushy paths
In the direction..Opposite...
From ignorance to knowledge
With flies keeping company all through the way…And not leaving me to be on my way..
venkat k

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 04 Apr 2014, 18:28

. சிவன் எங்கே இருக்கிறார்?
ஆலமரத்தின் மேல் ஒரு குயில் மெல்ல கூவியது...

மரத்தின் அடிப்பகுதியில் குருவின் முன் அமர்ந்திருந்தான் விஸ்வநாத பிரம்மச்சாரி.

அவனது கண்கள் கலங்கி இருந்தன... தனது கைகளால் குருவின் கால்களை பற்றியவாறே பேச துவங்கினான்...”குருவே உங்களிடமிருந்து வேத சாஸ்திரத்தையும் பிரம்ம சூத்திரத்தையும் முழுமையாக கற்றுகொண்டேன். உண்மை பொருளை கூறும் அனைத்து கருத்துக்களையும் நீங்கள் எனக்கு விளக்கியுள்ளீர்கள். உங்களிடம் பணிவிடை செய்வதிலும் , உங்களுடன் இருப்பதிலும் எனக்கு நிகரில்லாத ஆனந்தம் கிடைக்கிறது. இப்படி இருக்க என்னை ஏன் வேறு இடத்தில் இருக்கும் ஒரு ஞானியை குருவாக ஏற்க கட்டளை இடுகிறீர்களே…. இது நியாயமா?”..

அவனை மெல்ல தனது கரத்தால் தூக்கி குரு அவனை தீர்க்கமாக பார்த்தார்..”விஸ்வநாதா..! சாஸ்திர ஞானத்தை மட்டும் தான் என்னால் உனக்கு வழங்க முடியும். உனக்கு பிரம்ம ஞானத்தை வழங்க குரு ஒருவர் காத்திருக்கிர்றார் . காசிக்கு அருகில் இருக்கும் வனத்தில் வசிக்கும் அவரை கண்டு ஞானம் அடைவாயாக...வளர்ச்சி அடையும் வரைதான் புழு கூட்டில் வசிக்க முடியும். அதன் பின் வண்ணத்து பூச்சியாக மாற கூட்டை கடந்து சென்றாக வேண்டும்...சென்று வா”...என்றார் குரு.

பிரிய மனமில்லாமல் தனது குருநாதரிடமிருந்து விடைபெற்றான் விஸ்வநாத பிரம்மச்சாரி..

காசியை அடைந்து அங்கு அவன் பெயரில் வீற்றிருக்கும் விஸ்வநாதரை தரிசித்துவிட்டு , நகரின் வெளியே இருக்கும் வனத்தை நோக்கி நடந்தான்.

வனத்திற்கு உள்ளே இரு நாட்களாக நடந்தும் யாரும் கண்களுக்குதட்டுபடவில்லை. தனது குரு அனுப்பியதன் நோக்கம் புரியாமல் குழப்பம் மேலோங்க பயணத்தை தொடர்ந்தான். பசியும் தாகமும் அவனை சோர்வடைய செய்தது. வழியில் தென்பட்ட தடாகத்தில் நீர் அருந்த குனிந்தான்.

அந்த தடாகத்தின் மேல்பரப்பில் அருகில் இருந்த கோவில் கோபுரம் நிழலாகதெரிந்தது... நடுக்காட்டில் கோவில் இருப்பதை கண்டு ஆச்சரியத்துடன் அதை அடைந்தான்..

கோவில் வாசலை அடையும் முன் உள்ளே இருந்து ஓர் குரல் பேச துவங்கியது.....
”வா விஸ்வநாத உனக்காகத்தான் காத்திருக்கிறேன்...உனது குரு என்னை பார்க்கவே அனுப்பினார்..”

தனது ஞான குருவை காணும் ஆவலில் கோவிலின் உள்ளே சென்றான் விஸ்வநாதன்.

அங்கே கண்ட காட்சி அவனை மாபெரும் அதிர்ச்சி அடைய செய்தது...

பரதேசி போன்ற தோற்றம் கொண்ட ஒருவர்...கருவறையில் இருக்கும் சிவலிங்கத்தின் மேல் தனது கால்களை வைத்து ஆட்டியவாறு தலையில் கைகளை வைத்து கொண்டும் படுத்திருந்தார்.

விஸ்வநாதனுகோ கோபத்தை கட்டுபடுத்த முடியவில்லை. “எனது குருஉங்களை பற்றி உயர்வாக கூறி அனுப்பினார். நீங்கள் அவர் சொன்னதற்கு நேர்மாறாக அல்லவா இருக்க்கிறீர்கள். ஐயா சற்று சிவன் மேல் இருக்கும் காலை எடுத்து கீழே வைக்க கூடாதா?” என்றான்.

அந்த பரதேசி சற்றும் அவனது கருத்துக்களை காதில் போட்டுக்கொள்ளாமல்அவனை பார்த்து கூறினார்..”ஓ நீ அவ்வளவு பக்திமானா? உனக்குவேண்டுமென்றால் எனது கால்களை எடுத்து வேறு இடத்தில் வை. என்னால் கால்களை எடுக்க முடியாது..” என்றார்.

கோபத்தின் உச்சகட்டத்திற்கு சென்ற விஸ்வநாதன் , அவரின் கால்களை பற்றி சிவலிங்கத்தின் மேலிருந்து எடுத்து வேறு இடத்ததிற்கு மாற்ற முயற்சிசெய்தான்.
கால்களை எங்கு வைத்தாலும் அங்கே ஓர் சிவலிங்கம் முளைத்தது...

பல இடங்களில் மாறி மாறி வைத்தான்...அனைத்து இடத்திலும் சிவலிங்கம்தோன்றின...

கடைசியல் முடிவுக்கு வந்தவனாக...

தனது தலையில் அவரின் கால்களை வைத்து கொண்டான்...

தானே சிவமானான்...

----------------------------------ஓம்-----------------------------
திருவடி ஞானஞ் சிவமாக்கு விக்குந்
திருவடி ஞானஞ் சிவலோகஞ் சேர்க்குந்
திருவடி ஞானஞ் சிறைமல மீட்குந்
திருவடி ஞானமே திண்சித்தி முத்தியே.
திருமந்திரம் - 1598

ஞானகுருவின் திருவடி நம்மை முழுமையான பரப்பிரம்ம நிலைக்கு கொண்டுசெல்லும். வேத நூல்களோ அல்லது தத்துவமோ எட்ட முடியாத எல்லையை குருவின்கருணை எளிதில் எட்டிவிடும்

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 18:39

It doesn't rain, but it pours!

cmlover · Post by **cmlover** » 04 Apr 2014, 19:22

You are absolutely right about the need for a Guru!

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 05 Apr 2014, 18:50

In this third boon, the child Nachiketa requests knowledge of the secret of life after death. Yama Raja thoroughly tested the suitability of the young seeker to receive this profound knowledge. Nachiketa passed the tests admirably, so Yama Raja agrees to fulfil his wish.
Now we will discuss the profound knowledge revealed by Yama Raja, which forms the main message of the Katha Upanishad and which encompasses the whole of spiritual wisdom or brahmavidya.

KNOWING THE FORM OF ATMA
There are many differences of opinion on what happens when a person dies. One of these is related to the separate existence of the atma. Does the atma exist after the death of the body? Some say no. They reason that when a flame is extinguished the light does not remain. They say that this body is itself the atma; the feelings of happiness and misery are associated with the body; and so there is no reason to believe that the atma is separate from the body. In other words, this means that a mixture of pruthvi (earth), jal (water), tej (light), vayu (wind), akash (space) and other elements in certain proportions and ways leads to the ‘birth’ of an atma. Then, with the death of the body, the atma also perishes. So, the atma does not exist after death.
So, Nachiketa requests, “O Yama Raja, please clarify on this issue.”
The reply Yama Raja gives is a defining revelation in philosophy. ...

Read more at:

http://www.swaminarayan.org/essays/2009/2206.htm

See here also:

http://www.rasikas.org/forums/viewtopic.php?f=28&t=22798

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 05 Apr 2014, 20:52

மரகத வண்ணா!
மறையவர் புகழ் மகிபா! தயாளா!

அஞ்ஞானமகற்றி நீயே நானெண்ணும்
உணர்வை என்னுள் கூட்டி
குருவாய் தோன்றி குற்றம் பொறுத்து
குறை களைந்து ஏற்றம் தந்தருள்வாய்!

நின் சீ(ஷீ)ரடி தாள் பணிந்தேத்தும் ஆனந்தம் நிலைத்திட,
சாந்தி கிடைத்திட காந்தி பெருகிட
சரணம் சரணம் சங்கர குருவே சரணம்
venkat k

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 07 Apr 2014, 11:16

வாசியின் பலன் :

நமது சுவாசத்தின் நீளம் 12 அங்குலம் ,அதில் வாசி பயிற்சியின் மூலம் அதனை
நாம் குறைக்கும் போது நமக்கு கிடைக்கும் பலன்கள் பின்வருமாறு ....

சிவயோகசாரத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது :
ஒரு அங்குலம் குறைந்தால் இவ்வுலக திசையினின்று சுவாதீனபடுவான்
இரண்டு அங்குலம் குறைந்தால் ஞான செல்வம் உண்டாகும்
மூன்று அங்குலம் குறைந்தால் விவேகிஆவான் .
நான்கு அங்குலம் குறைந்தால் தூர தேசத்தில் நடக்கும் செய்திகளை கூறுவான்
ஐந்து அங்குலம் குறைந்தால் ஞான திருஷ்டி பாக்கியம் கிடைக்கும்
ஆறங்குலம் குறைந்தால் ஆகாயத்திலுள்ள சகலமும் கண்டுனுர்வான்
ஏழங்குலம் குறைந்தால் சரிரீரம் காயசித்தி அடையும்
எட்டங்குலம் குறைந்தால் அணிமாசித்திகளை அடைவான்
ஒன்பதங்குலம் குறைந்தால் நவ கண்டங்களில் சஞ்சரிப்பான்
பத்தங்கலும் குறைந்தால் ஒரு தேசத்தை விட்டுமற்றொருதேசத்துக்கு செல்வான் .
பதினோரு அங்குலம் குறைந்தால் தமது ஆன்மாவை கண்டு வசனிப்பான் .
பன்னிரண்டு அங்குலம் குறைந்தால் நெடுங்காலம் அன்ன பாணாதிகளை நீக்கி அவாவற்றி இருப்பான் .

ஓம் நமசிவாய.

cmlover · Post by **cmlover** » 07 Apr 2014, 21:27

Here is an excerpt on Astral body by Swami Sivananda:

You first separate yourself from the body; then you identify yourself with the mind, and then you function on the mental plane, with this fine body just as you do on this physical plane. Through concentration, you rise above the body-consciousness; through meditation, you rise above mind; and finally through Samadhi, you realize your spiritual nature. These are three important exercises of Antaranga sadhana in the achievements of Kaivalya, the final beautitude.

You can, by mere willing alone, travel to any place you like with the astral body and there materialize by drawing the necessary elements either from Ahankara or the universal storehouse, the ocean of Tanmatras. The process is very, very simple to occultists and Yogis who know the rationale, the detailed technique of the various operations. Thought reading and thought-transference too can be quite easily performed by those who can function with the astral body. Concentrated mental rays can penetrate opaque walls, just as X-rays pass through the opaque body. This is one of the Siddhis (mystical perfections). Siddhis are not the goal of life. Do not entangle yourself in these Siddhis which mar your further spiritual progress. Shun them entirely. Continue your Sadhana and stop not till you reach the goal.
Movement of the Mind

After a short practice of meditation you will feel that the body gets lighter in a short time, say fifteen or thirty minutes after you have taken your seat on Padma, Siddha or Sukha Asana according to your taste and temperament. You may be semiconscious of the body and surroundings or you may become quite unconscious of the body. There is a great deal of happiness owing to concentration. This is happiness resulting from concentration which is quite distinct from sensual pleasure. You must be able to differentiate these two pleasures through the intellect, rendered subtle by constant meditation. Dharana (concentration) and Dhyana (meditation) have a power to sharpen the intellect. A trained intellect can comprehend subtle, philosophical and abstruse problems beautifully well. A disciplined intellect that can carefully differentiate the happiness derived from concentration and that of sensual objects will naturally run daily to enjoy this kind of new happiness derived from concentration. Such a mind will loathe at sensual pleasures. There will be extreme detesting abhorrence and positive aversion to objects. It is but natural. Because this kind of happiness is more lasting, sustained, self-contained and real as it emanates from the Atma (spirit soul). You can distinctly feel that the mind is moving, that it is leaving its seat in the heart, and that it is trying to go to its Yatha Sthana (original seat). You know that it has left its old groove and is now passing on a new avenue. As a result of meditation, new channels are formed in the brain, new thought-currents are generated, new brain cells are formed. There is a transformed psychology altogether. You have got a new brain, a new heart, new feelings, new sentiments, new emotions and new sensations.

Anahata Sounds: The Mystical Internal Sounds Heard During Meditation

Anahata sounds are the mystic sounds heard by the Yogi at the beginning stage of his meditation. This subject is termed Nada-Anusadhana, an enquiry into the mystic sounds. This is a sign of purification of the Nadis due to the practice of Pranayama. The sounds can also be heard after the uttering of the Ajapa Gayatri mantra, "Hamsah Soham', one hundred thousand times. The sounds are heard through the right ear with or without closing the ears.The sounds are distinct when heard through closed ears. The ears can be closed by introducing the thumbs in the ear through the process of Yoni-Mudra. Sit in Padma or Siddha Asana. Close the ears with right and left thumb and hear the sounds very attentively. Occasionally you can hear the sounds through the left ear also. Practice to hear through the right ear only. Why you hear through the right ear only or hear distinctly through the right ear is because of the influence of the solar Nadi, Pingla. The anahata sound is also called omkara Dhvani. It is due to the vibration of prana in the heart.
Author's Name: Swami Sivananda

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 07 Apr 2014, 21:46

CML...Kindly do not try these thing of your own..with out approval and guidance of a Guru..

These are for only knowing things as they are..

It is like reaching Panchamam and unable to to find the return path..

)

cmlover · Post by **cmlover** » 07 Apr 2014, 22:31

Of course..
Our body is an instrument. We have to learn to play it.
Instructions and demonstarions are needed from a Guru how to do it !
For example Vivekananda would not have received the spiritual awakening but for the inspiration from Ramakrishna paramahamsa...

thanjavooran · Post by **thanjavooran** » 08 Apr 2014, 17:15

A share from my friend
விநாயகருக்கு எலி வாகனம் ஆனது எப்படி?
கந்தர்வர்களின் மன்னன் பெயர் கிரவுஞ்சன். விநாயகரின் பக்தனும் கூட! கந்தவர்கள், நினைத்த மாத்திரத்தில் ஆகாய மார்க்கமாக எங்கு வேண்டுமானாலும் செல்லும் திறனுடையவர்கள். அதன்படி ஒருநாள் இமயமலைச்சாரல் வழியாக ஆகாய மார்க்கத்தில் சென்று கொண்டிருந்தான் கிரவுஞ்சன்.
திடீரென்று பூமியில் ஓரிடத்தில் ஏதோ ஒன்று அவனது கண்களை வசீகரிக்க... அப்படியே நின்றான். அந்த இடத்தை நோக்கிப் பார்வையைச் செலுத்தினான்.
"ஆஹா... என்னவொரு அழகு?’ என்று தன்னை அறியாமலேயே புகழ்ந்தான். அவன் புகழ்ந்தது ஒரு அழகான இளம் பெண்ணை. அதுவும், ஒரு ரிஷி பத்தினியை...! அவள் பெயர் மனோரமை. சவுபரி என்ற முனிவரின் மனைவியான அவள் மிகவும் பேரழகி.
எவ்வளவு பேரழகியாக இருந்தாலும், எளிமையாக இறைபக்தியோடு வாழ்ந்து வந்தாள் அவள்.
தனது குடிலில், செடியில் இருந்து பறித்த பூக்களை அவள் மாலையாக தொடுத்துக் கொண்டிருந்த போதுதான் கிரவுஞ்சன் பார்வையில் சிக்கிவிட்டாள்.
அவளது அழகில் மயங்கிய அவன் அவளது குடிலுக்கு வந்தான். அவனைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் சட்டென்று எழுந்து விட்டாள் மனோரமை.
எதிரில் வருவது யார்? என்பது தெரியாததால் குழப்பமான பார்வையை அவன் மீது வீசினாள்.
ஆனால், அவனோ போதை தலைக்கேறியவன்போல் அவளது அழகை ரசித்தபடியே நெருங்கினான்.
இப்போது அவளை மிகவும் அருகில் நெருங்கி விட்டான். ரிஷி பத்தினிக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. அவளே பேசினாள். “தாங்கள் யார் என்று தெரியவில்லை. என் கணவரும் இப்போது இங்கே இல்லை. தங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?” என்று மனோரமை கேட்டாள்.
அவளிடம் பதில் சொல்லும் நிலைமையிலா இருந்தான் கிரவுஞ்சன்? அவளது அழகைப் பருகிய மாத்திரத்தில் போதையில் அல்லவா திளைத்துக் கொண்டிருந்தான்? மனோரமை கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்வதற்கு பதிலாக, பார்வையாலேயே தின்று விடுவதுபோல் அப்படியொரு பார்வை பார்த்தான். கூனிக் குருகி, லேசாகத் தலை குனிந்து நின்றிருந்தாள் மனோரமை. பருவச்செழிப்பு அவளது மேனியில் நிறையவே கொட்டிக் கிடந்தது. அவளது மீனைப் போன்ற விழிகளும், சிவந்த கன்னங்களும், சிறுத்த இடுப்பும், வாழைத்தண்டுக் கால்களும் அவனை என்னமோ செய்தன. அவள் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்வதற்கு பதிலாக, வேகமாக அவளது கையைப் பற்றினான். தன் மார்போடு இறுக அணைத்தான். இதைச் சிறிதும் எதிர்பார்க்காத மனோரமை அவன் பிடியில் இருந்து விடுபட திமிறினாள். ‘உதவி... உதவி...’ என்று கத்தினாள். குடிலை நெருங்கிக் கொண்டிருந்த சவுபரி முனிவர், தனது பத்தினி மனைவியின் அலறல் கேட்டு அங்கே வேகமாக ஓடி வந்தார். தனது மனைவியை ஒரு கந்தர்வன் கவர முயன்று கொண்டிருப்பதைக் கண்ட அவர் கோபத்தில் பொங்கியெழுந்தார். “அடே கந்தர்வா...” என்று அவரது கொந்தளிப்பான குரலில் திடுக்கிட்டு நின்றான் கிரவுஞ்சன். அப்போதுதான் அவனுக்கு செய்த தவறு நினைவுக்கு வந்தது. மனோரமையை தனது பிடியில் இருந்து விட்டுவிட்டு முனிவர் பக்கம் திரும்பினான். முனிவரின் கண்கள் கோபத்தில் கொப்பளித்துக் கொண்டிருந்தன. அடுத்த நொடியே அவனுக்கு சாபமிட்டார். “எந்த ஆடவனையும் ஏறெடுத்துப் பார்க்காத என் தர்ம பத்தினியின் கையைப் பிடித்து இழுத்து, அவளை அடைய முயன்ற உன்னை மன்னிக்கவே முடியாது. இப்போதே நீ, மண்ணைத் தோண்டி வளையில் ஒளியும் பெருச்சாளியாக மாறுவாயாக...” என்று சபித்தார் முனிவர். கிரவுஞ்சனுக்கு கையும் ஓடவில்லை, காலும் ஓடவில்லை. செய்த தவறுக்காக மன்னிப்பு வேண்டினான்.
“என்னை மன்னித்து விடுங்கள் முனிவரே... தங்கள் தர்ம பத்தினியின் பேரழகு என் கண்களை மறைத்து விட்டது. அவளது அழகில் மங்கி, இப்படியொரு தவற்றை செய்யத் துணிந்து விட்டேன். என்னை மன்னித்து விடுங்கள். எனக்கு அளித்த சாபத்தைத் திரும்பப் பெறுங்கள்...” என்றபடி கிரவுஞ்சன் முனிவரின் காலில் விழுந்து கண்ணீர் விட்டு அழுதான். “தவறு செய்தவன் தண்டனையை அனுபவித்துதான் ஆக வேண்டும். ஆனாலும், உன் மேல் எனக்கு இரக்கம் ஏற்படுகிறது. கொடுத்த சாபத்தைத் திரும்ப பெற முடியாது. நிச்சயம் நீ பெருச்சாளியாக மாறித்தான் ஆக வேண்டும்”. “அப்படியென்றால், எனக்கு பாவ விமோசனமே கிடையாதா?” “கண்டிப்பாக உண்டு. அந்த விநாயகப் பெருமான் உன்னை காப்பாற்றுவார்...” என்றார் சவுபரி முனிவர். அடுத்தநொடியே மிகப்பெரிய பெருச்சாளியாக மாறிய கிரவுஞ்சன் காட்டுக்குள் ஓடினான். நாட்கள் வேகமாக நகர்ந்தன. அதே பகுதியில் புத்திர பாக்கியம் வேண்டி தவம் இருந்த ஒரு மகாராணிக்கு ஐங்கரனாக அவதாரம் பிறந்த விநாயகரும் அவதரித்தார். ஒருநாள் பெருத்த அட்டகாசத்தில் ஈடுபட்ட கிரவுஞ்ச பெருச்சாளி மீது தனது பாசக்கயிற்றை வீசினார் விநாயகர். அதில் சிக்கிக்கொண்ட பெருச்சாளியால் தப்பிக்க முடியவில்லை. அப்போதுதான் அதற்கு, தன் மீது பாசக்கயிற்றை வீசியது விநாயகர் என்பது புரிந்தது. தனது செயலுக்காக அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டது. கருணையே வடிவான விநாயகர் கிரவுஞ்ச பெருச்சாளியை மன்னித்தார். பின் அதைத் தனது வாகனமாகவும் ஏற்றுக் கொண்டு அருள் வழங்கினார். இப்படித்தான் விநாயகப் பெருமானுக்கு எலி வாகனமானது.

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 08 Apr 2014, 21:18

அத்வைதம்...

இதனை விட வேறு எப்படி அத்வைதத்தை சொல்ல முடியும்?

தந்ததுன் றன்னைக் கொண்டதென் றன்னைச்
சங்கரா ஆர்கொலோ சதுரர்
அந்தமொன் றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
யாதுநீ பெற்றதொன் றென்பால்
சிந்தையே கோயில் கொண்டஎம் பெருமான்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
எந்தையே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய்
யான்இதற் கிலன்ஓர்கைம் மாறே

எனது சித்தத்தையே, திருக்கோயிலாகக் கொண்டு எழுந்தருளிய எம் தலைவனே! திருப்பெருந்துறையில் வீற்றிருக்கும் பெருமானே! எம் தந்தையே! ஈசனே! எனது உடலை இடமாகக் கொண்டவனே! சங்கரனே! எனக்கு நீ கொடுத்தது உன்னை; அதற்கு ஈடாக என்னை நீ ஏற்றுக் கொண்டாய்; யான் முடிவு இல்லாத பேரின்பத்தை அடைந்தேன். ஆயினும் நீ என்பால் பெற்றது என்ன? ஒன்றும் இல்லை. இக்கொள்ளல் கொடுத்தல்களைச் செய்த நம் இருவரில் திறமையுடையவர் யார்? இவ்வுதவிக்கு நான் ஒரு கைம்மாறும் செய்ய முடியாதவனாயினேன்.

திருவாசகம்-மாணிக்க வாசகர்

Pratyaksham Bala · Post by **Pratyaksham Bala** » 08 Apr 2014, 22:09

Ref: Post #194

விநாயகரின் வாகனம் எது? --
எலியா? பெருச்சாளியா? மூஞ்சூறா?

cmlover · Post by **cmlover** » 08 Apr 2014, 23:25

மூஷிக வாஹன மோதக ஹஸ்த..
மூஷிகம் = எலி (mouse)

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 09 Apr 2014, 15:36

ஆசார்யரின் ஆசார்ய பக்தி
ர.வேங்கடரத்தினம்

ஆதிசங்கர பகவத்பாதர்கள் ஆசார்யருள் முதல் இடம் வகிக்கும் நம் ஆதி ஆசான் ஆவார். நம் பழம் பேர் இலக்கிய மூன்றினுக்கும்- உபநிஷத், பகவத் கீதை, ப்ரஹ்ம சூத்ரம் எனும் ப்ரஸ்த்தான த்ரயத்திற்கு விளக்கங்கள் அருளிய பாஷ்யகாரர் அவர். தத்வ விளக்கம் செய்வதற்காகவே அவதரித்த அம்மஹான், தாம் ஏதோ சாதாரண மனிதர் என்னுமாப்போலே, குரு ஒருவரை நாடிச் சென்று, அவரிடம் யாவும் பயின்று, பின்னர் உலகினுக்கு உபதேசம் செய்யத் தலைப்பட்டார் என சங்கர விஜயங்கள் விரித்துரைக்கும். இது ஏதோ உலகிற்கு வழி காட்டுதற்காக, மேலுக்காகச் செய்த ஒரு சம்பிரதாயம் எனத் தப்பித் தவறி எவரும் நினைத்து விடலாகாது. ஆதி சங்கரர் எவ்வளவு உள்ளன்போடு, உணர்ச்சி பூர்வகமாகத் தம் ஆசானைக் கொண்டாடுகிறார் என்பதை நாம் இங்கே காணலாம்.

ஸர்வ வேதாந்த ஸித்தாந்த ஸார ஸங்க்ரஹம்’ என்பது பகவத்பாதர்களின் விரிவான ப்ரகரண க்ரந்தங்களுள் ஒன்று. அதன் எடுப்பு ஆசான் வணக்கத்தில் அமைந்தது.
அகண்டானந்த ஸம்போதோ வந்தநாத்யஸ்ய ஜாயதேII

கோவிந்தம் தமஹம் வந்தே சிதானந்த தநும் குரும் II

இங்கு ஆசார்யர் தம் குருவுக்கு அஞ்சலி செலுத்துகிறார். ஆம், அவருடைய ஆசானின் திருநாமம் கோவிந்த பாதர் என்பதாம். எனவே சங்கரர் வாய் இனிக்க அந்தத் திவ்ய திருப் பெயரைக் கூறிக் கூறி வந்தனம் செய்வார். இந்த ச்லோகத்தில் குரு தம் குருவின் பெருமையைப் பகர்கிறார். எவரை வணங்கினால், குறைவிலாப் பேரானந்தம் கிட்டுமோ, அவர் தாம் ஆசார்யர்; அகண்ட, ஆனந்த, ஸம்போத: என்ற சொற்றொடர் குறைவிலா, ஆனந்த, நிறை ஞான வடிவம் என்று ஆசிரியப் பெருந்தகையைப் போற்றுகிறது. அவர் ’சித் ஆனந்த தனு’ என்பதில் மேலும் விளக்கம் பெறுகிறார். அத்தகைய கோவிந்தரை வணங்கித் தம் நூலைத் தொடங்குகிறார்.

விவேக சூடாமணி க்ரந்தமும் இவ்வாறே கோவிந்த வந்தனத்துடன் விரிகிறது. முதல் ச்லோகம் வருமாறு:

ஸர்வ வேதாந்த ஸித்தாந்த கோசரம் தமகோசரம் I
கோவிந்தம் பரமானந்தம் ஸத்குரும் ப்ரணதோ ஸ்ம்யஹம் II

‘பரம ஆனந்த வடிவம் ஆகிய ஸத்குரு கோவிந்தரை நான் வணங்குகிறேன்’' என்பது இரண்டாம் அடி. முதல் அடியோ ஆசிரியரை இறைவன் என்றே பேசுகிறது. அனைத்து வேதாந்த ஸித்தாந்தங்களிலும் உறைபவர் கடவுள். அவற்றின் மூலமே அவரை அடைதலாகும். அத்தகைய, அடைதற்கொண்ணாத ஆசானை வணங்குகிறார், இங்கே மெய்ச்சீடர் ஆகிய சங்கரர்.

நல்லாசான் ஒருவரை அணுகிப் பயிலவேண்டும். அப்போது தான் வீடுபேறு கிட்டும் என்பது சங்கரர் அடுத்தாற்போல் வழங்கும் யோசனையாகும். விவேக சூடாமணி நூலில் இது எட்டாவது ச்லோகம். மேலோர் சான்றோர் ஆகிய ஆசிரியரைச் சென்றடைந்து, பாடம் கேட்க வேண்டும் என்பது இந்த ச்லோகம்.

அதோ விமுக்த்யை ப்ரயதேத வித்வான்
ஸன்யஸ்த பரஹ்யார்த்த ஸுகஸ்ப்ருஹ:ஸன் IIII

ஸன்தம் மஹான்தம் ஸமுபேத்ய தேஸிகம்

தேனோபதிஷ்டார்த்தம் ஸமாஹிதாத்மா II
மிக உயரிய ஆசானை அடைந்து, அவர் விளக்கித் தரும் விஷயத்தினுள் ஆத்மார்த்தமாக ஒன்றி நின்று, முக்தி பெற முயலுதல் வேண்டும். வித்வான் இவ்வாறு செய்வான். வெளியுலக இன்பங்களில் விழைதலைத் தவிர்த்து, ஆசிரியர் கூறும் கருத்தில் உள்ளத்தைச் செலுத்தி, வீடுபேற்றினுக்கு உழைத்தாக வேண்டும். இங்கு, ஆசிரியரைத் தேசிகம் என்ற சொல் குறிப்பிடுகிறது. அவரை ஸன்தம், மஹான்தம் என்ற இரு விழுமிய அடைமொழிகள் ஏத்திப் பேசுகின்றன.

நல்லாசிரியர் எவரும் சீடனை நட்டாற்றில் விட்டு விட மாட்டார்கள். சரண் புகுந்த சிஷ்யனை உவந்தேற்று அன்போடு அவனை நோக்கி, அபயம் கூறி ஆட்கொள்வர் அவ்வாசிரியர். இவ்வாறு கூறுவதும் விவேக சூடாமணி ச்லோகம் தான்.

ததா வதன்தம் ஸரணாகதம் ஸ்வம்
ஸம்ஸார தாவானல தாப தப்தம் II

நிரீக்ஷ்ய காருண்ய ஸார்த்ர த்ருஷ்ட்யா

தத்யாதபீதிம் ஸஹஸா மஹாத்மா II

இது 43ம் ச்லோகம். பார்க்கப் போனால், இது வரையில் சீடனின் கடமையை எடுத்து இயம்பிய ஜகத்குரு இங்கு ஆசார்யரின் பணியைப் பகர்கிறார் எனலாம். முந்திய அடிகளில் சீடன் ஆசான் அடி பணிந்து, உலகியல் கடலில் சிக்குண்டு தவிக்கும் தனக்குப் புகலிடம் கோருவான். இவ்வாறு கூறிச் சரண் புகுந்த சீடனை உடனே கருணையினால் நனைந்த பார்வையோடு நோக்கி அபயம் தந்தருள்வார் அம்மஹாத்மா. வீணில் தவிக்கவிட்டு பார்த்துக் கொண்டிருக்கக் கூடியவர்கள் அல்லர் மகா புருஷர்கள். எனவே அவர்கள் ஒரு போதும் கைவிட மாட்டார்கள்.

சீடனுக்கு தான் வேண்டும் ஈடுபாடு, நாட்டம் என்றும் சொல்லலாம். நாடி நிற்பது நாட்டம். இதை சிரத்தை என்று கூறுவர்.

’ஆமாம், சிரத்தை என்றால் என்ன என்று கேட்கிறீர்களா?’. இதற்கு பகவத்பாதர்கள் ஒரே அடியில் விளக்கம் தரும் இடம் ஒன்று உண்டு. அபரோக்ஷானுபூதி நூலின் எட்டாம் ச்லோகத்தின் ஒரு பாதியைப் பார்த்தால் போதும்.

நிகமா சார்யவாக்யேஷ பக்தி: ஸ்ரத்தேதி விஸ்ருதா I

மறைமொழிகளிலும் ஆசிரியர் வாக்கிலும் நம்பிக்கை கொண்டிருத்தலே சிரத்தை எனப்படும். நிகமம் என்பது வேத, உபநிஷத்துகளைக் குறிப்பிடும். வேத வாக்காக, ஆசார்ய ஆக்ஞையையும் சிரமேற்கொண்டு ஒழுகவேண்டும். பக்திவேண்டும். குருவின் இடத்தில் இதற்குப் பெயர் தான் சிரத்தை. வேதம், வேதாந்தம் போதிக்கும் ஆசார்யரிடம் பக்தி வேண்டும் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். வெறும் உலகியல் பாடங்களைப் புகட்டும் ஆசிரியர்கள்பால் கவனம் செலுத்தினால் போதும். அறிவுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்ட ஆத்ம வித்தையைப் போதிக்கும் ஆசிரியரிடமோ பக்தியே இருந்தாக வேண்டும்.

பஜகோவிந்தம் எனும் மோஹமுத்கர நூலின் இறுதி உபதேசமே இந்த குருசரண பக்தி தான் எனலாம். இதயத்துள் இறைவனைத் தரிசிப்பதற்கான உபாயம் இந்த குருபக்தியே என ஆதிசங்கரர் முடிக்கும் ச்லோகம் வருமாறு:

குருசரணாம்புஜ நிர்பர பக்த:

ஸம்ஸாராதசிராத் பவ முக்த: I

ஸேந்த்ரிய மானஸ நியமாதேவம்

த்ரக்ஷயஸி நிஜ ஹ்ருதயஸ்தம் தேவம் II

நல்லாசிரியனின் திருவடித் தாமரைகளை நம்பி, ஒழுகி வா; விரைவில் உலகியல் தளைகளினின்று விடுபெறுவாய். இவ்வண்ணம் இந்திரியங்கள், மனம் எல்லாம் அடக்கி, உன் இதயத்தில் ஏற்கெனவேயே உள்ள பரம்பொருளைக் கண்டு கொள்வாயாக!- என்று பஜகோவிந்தம் கூறி, நிறைவு பெறுகிறது.

இதயத்தில் என்றுமே கோயில் கொண்டுள்ள ஈசனை நாம் காண்பதற்கு வழி செய்பவர் ஆசார்யர் ஆவார். அவரிடம் பக்தி செலுத்தி, முற்றும் நம்பிக்கை வைத்து, வீடு பேறு எட்டலாம். குருவைக் கும்பிட்டு வணங்கும் அழகிய ச்லோகம் ஒன்று விவேக சூடாமணியில் வருகிறது. (ச்லோக எண்ணிக்கை 487):

நமோ நமஸ்தே குரவே மஹாத்மனே

விமுக்தஸங்காய ஸதுத்தமாய I

நித்யாத்வயானந்த ரஸஸ்வரூபிணே

பூம்னே ஸதாபாரதயாம்புதாம்னே II

இங்கு நித்தம் கரையிலா கருணைக் கடலாக உள்ள ஆசானுக்கு அஞ்சலி செலுத்தியாகிறது. என்றும், ஈடு இணையிலாப் பேரானந்தச் சுவை வடிவினராக உள்ள ஆசிரியருக்கு வணக்கம்; பற்றொழித்த பரம், உத்தம ஆசார்ய மஹாபுருஷருக்கு வந்தனம்.

இந்த ச்லோகத்தையே நாமும் சொல்லி, நம் ஆதி ஆசார்யருக்கும் அவர்கள் பரம்பரை பீடத்தில் அலங்கரிக்கும் காஞ்சி ஜகத்குரு ஆசார்யருக்கும் வந்தனம் செலுத்துவோம்!

cmlover · Post by **cmlover** » 10 Apr 2014, 09:41

I will be much obliged if you can guide me to any publication wherein the word-for-word meaning in Tamil or English is rendered for the Vedas, especially the Rig Veda..

venkatakailasam · Post by **venkatakailasam** » 15 Apr 2014, 18:47

கபீர் தாஸ்
ஒரு சிலர் குரு உபதேசம் பெரும் விதம் மிகவும் விசித்திரமாக இருக்கும். சுகப்பிரம்ம மகரிஷி, பூவுலகில் பக்தியை பரப்ப கபீர் தாசராக அவதரித்திருந்தார். அப்போது, குரு உபதேசம் பெறவேண்டி, குருவை தேடி அலைந்தார். ஆனால், பிறப்பில் இஸ்லாமியரான இவரை எவரும் இவரை சீடனாக ஏற்றுக்கொண்டு மந்திரோபதேசம் செய்ய விரும்பவில்லை. அப்போது காசியில் இருந்த ராமானந்தரிடம் சென்று தமக்கு மந்திரோபதேசம் செய்துவைக்கும்படி கேட்க, அவரோ இவரை திட்டி அனுப்பிவிட்டார். இருப்பினும் கபீர் மணம் தளரவில்லை. கடைசீயில் ஒரு உபாயம் கண்டார். பெரியவர்கள் தங்களை அறியாமல் ஏதாவது தவறு செய்திவிட்டால் உடனே இறைவன் நாமாவை கூறுவார்கள். எனவே அதையே நாம் மந்திரோபதேசமாக கொள்ளலாம் என்று கருதி, ராமானந்தர் காசியில் நீராட வரும் வழியில் முன்தினம் இரவே சென்று நதி தீரத்தில் படித்துறையில் உள்ள படியில் ஒடுங்கி படுத்துக்கொண்டார். அதே போல, அதிகாலையில், நீராட வந்த ராமானந்தர் தெரியாமல் இவரை மிதித்துவிட, 'ராம்... ராம்' என்றார். அதையே தமக்கு உபதேசமாக ஏற்றுக்கொண்ட கபீர் அதற்க்கு பிறகு, பரம சந்நியாசி ஆகி, பக்தியை பரப்பி சாட் சாத் அந்த ராமனையே தர்சித்தாராம். திருமால் அடியார்களின் வரலாற்றை கொண்டாடும் 'மகா பக்த விஜயம்' நூலில் இவரது வரலாறு தனிசிரப்புடன் போற்றப்படுகிறது.
எனவே, ஆன்மீகத்தில் கரை காணவேண்டும் என்று விரும்புகிறவர்களுக்கு முதலில் DETERMINATION இருக்கவேண்டும். பின்னர் அனைத்து சுலபத்தில் சாத்தியமாகும்.